ابویوسف یعقوب بن اسحاق کِندی یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان و دانشمندان مسلمان قرن نهم میلادی بود که در زمینه‌های گوناگونی چون فلسفه، منطق، ریاضیات، نجوم، پزشکی و موسیقی فعالیت داشت. او را اغلب "فیلسوف عرب" می‌نامند، زیرا از نخستین کسانی بود که تلاش کرد فلسفه یونانی را با اندیشه اسلامی پیوند دهد.
ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی در حدود سال ۸۰۱ میلادی (۱۸۵ هجری قمری) در شهر کوفه به دنیا آمد و در خانواده‌ای سرشناس و اهل علم بزرگ شد. تحصیلات اولیه‌اش را در کوفه و بصره آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل به بغداد رفت، که آن زمان مرکز علمی و فرهنگی خلافت عباسی بود. در بغداد با حلقه‌ی دانشمندان "دارالحکمه" در ارتباط بود و به ترجمه و شرح آثار یونانی، به‌ویژه آثار ارسطو و افلاطون، پرداخت.
1. فلسفه و منطق: کندی نخستین کسی بود که فلسفه یونان را به زبان عربی منتقل کرد و مفاهیم آن را با تفکر اسلامی تلفیق نمود. او بیش از ۳۰ اثر در فلسفه دارد و از پیشگامان محاسبه‌گر اشکال هندسی‌گیری "فلسفه اسلامی" به شمار می‌رود. او تأکید می‌کرد که عقل و وحی می‌توانند مکمل هم باشند. 2. ریاضیات و نجوم: کندی آثار مهمی در ریاضیات نوشت، از جمله در هندسه، حساب و اعداد هندی. در نجوم، جداولی تدوین کرد و به مطالعه حرکات اجرام آسمانی پرداخت. 3. پزشکی و داروشناسی: کتاب‌هایی در پزشکی و تأثیر اقلیم بر بدن نوشت. در داروشناسی، اثر معروفی با عنوان «رساله‌ای در ترکیب داروها» دارد. 4. موسیقی: کندی یکی از نخستین نظریه‌پردازان موسیقی در جهان اسلام بود و ارتباط میان موسیقی و ریاضیات را بررسی کرد. 5. ترجمه و نگارش: بیش از ۲۰۰ اثر به او نسبت داده شده است؛ بسیاری از آن‌ها در ترجمه و تفسیر متون یونانی است.
عقل‌گرا، با نظم فکری قوی و بسیار پرکار بود. روحیه‌ای پژوهش‌محور داشت و علاقه‌مند به کشف حقیقت از راه استدلال. تلاش می‌کرد میان علوم مختلف پیوند برقرار کند و آن‌ها را با جهان‌بینی اسلامی هماهنگ سازد. به اخلاق و خودسازی معنوی هم توجه داشت و علم را وسیله‌ای برای رشد انسان می‌دانست، نه صرفاً ابزاری برای قدرت.
کندی راه را برای فیلسوفان بزرگی چون فارابی، ابن‌سینا و ابن‌رشد هموار کرد. بسیاری از آثار او تا قرون وسطی در اروپا ترجمه و مورد استفاده قرار گرفت. در تمدن اسلامی، او را یکی از مؤسسان "علوم عقلی" می‌دانند. نام او در بسیاری از دانشگاه‌ها، مراکز علمی و خیابان‌ها در دنیای اسلام زنده است. برخی از نظریات او در منطق و موسیقی هنوز هم الهام‌بخش پژوهشگران معاصر است.